25 Temmuz 2011 Pazartesi

Monoloğun yararları...

istediğin zaman susabilmek... ve istediğin zaman sayıklamaya devam etmek... Beyindeki çekmeceleri karıştırmanın keyfini yaşar insan kendi kendine... Soru sormanın keyfi, kendini şaşırtmanın keyfi, tersten bakmanın keyfi... hiç görememenin keyfi... gözünün ucuyla gördüğün ışığı yakalamak için aniden dönüp bakınca kaçırmanın tatsızlığı... Bir sonrakinde daha hızlı olma hazırlığı... boşver bırak... gözünün ucuyla gör... orda işte... tanımlamak zorunda mısın? neden hep görmek zorunda insan? bil yeter... orda işte. Gördüğünde, bildiğine inanacak mısın? Ya da kendinden kuşkuya mı düşeceksin? neden görmeyeyim? çok eğlenceli olabilir! sıkılınca çekmeceyi kapatıverirsin... sonra açmak üzere...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder